ประการหนึ่ง สมเด็จพระบรมกษัตริย์ย่อมตรัสติเตียนบุคคลผู้มิยำเกรงต่อพระราช-
อาญา ล่วงละเมิดพระราชกำหนดกฎหมาย เป็นผู้ร้ายควรจะลงโทษแล้ว ทรงกำจัดเสียฉันใด
สมเด็จพระสัพพัญญูเจ้าก็ทรงติเตียนบุคคลอลัชชีที่ไม่ประพฤติพระวินัยบัญญัติ เหมือนฉันนั้น
ประการหนึ่ง สมเด็จบรมกษัตริย์ย่อมทรงแสดงธรรมานุธรรมปฏิบัติ พระราชทาน
โอวาทแก่ข้าแผ่นดินเสวยพระราชสมบัติโดยยุติธรรมตามประเพณีแห่งพระบรมกษัตริย์แต่ปางก่อน
กระทำให้ชาวพระนครทั้งหลายมีความนับถือยำเกรงพระบรมเดชานุภาพ รักใคร่ปรารถนาและ
ทรงสถาปนาวงศ์แห่งตระกูลของพระบรมกษัตริย์ไว้ให้มั่นคง ดำรงอยู่ต่อไปด้วยกำลังแห่งพระ
คุณธรรมฉันใด แม้สมเด็จพระสัพพัญญูเจ้าก็ทรงแสดงข้อธรรมานุธรรมปฏิบัติให้พระพุทธโอวาท
ตรัสสอนหมู่ประชากรสัตว์โลกทั้งปวงตามประเพณีแห่งพระสัพพัญญูเจ้าแต่ปางก่อน กระทำ
ให้สรรพสัตว์ทั้งหลายรักใคร่ปรารถนาทั้งเทวดาและมนุษย์ ยังพระศาสนาอันบริสุทธิ์ ให้ถาวร
ตั้งมั่นคงดำรงอยู่นานด้วยกำลังแห่งพระคุณธรรม ดุจสมเด็จพระบรมกษัตราธิราชฉันนั้น
มหาราช ขอถวายพระพร สมเด็จพระชินวรบรมศาสาดาจารย์มีพระพุทธฎีกาตรัส
เรียกพระองค์ว่า เป็นพราหมณ์บ้าง เป็นกษัตริย์บ้าง ด้วยมีเหตุมากมายหลายประการ แม้
ภิกษุจะเป็นผู้มีโวหารอันฉลาดพรรณนาไปตลอดกัลป์หนึ่ง ก็ไม่สามารถจะให้สิ้นสุดได้ ต้อง
การอะไรที่จะพรรณนาให้มากไปกว่าเหตุ เชิญบพิตรรับไว้ปฏิบัติ ตามที่อาตมาถวายวิสัชนา
โดยย่อฉะนี้ ขอถวายพระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากร ได้ทรงฟังพระนาคเสนผู้ปรีชาถวายวิสัชนาดังนั้น ก็
มีพระหฤทัยเบิกบาน ยอพระกรนอบนบเคารพซ้องสาธุการดุจนัยหนหลัง
ภควโต ราชปัญหา คำรบ 7 จบเท่านี้

ทวินนัง พุทธานัง โลเก อุปปัขชนปัญหา ที่ 8

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ผู้เป็นปิ่นประชาชาวสาคลราช มีพระราชโองการประภาษ
ถามอรรถปัญหาอื่นสืบไปเล่าว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้เป็นเจ้าอันประ
กอบด้วยปรีชาญาณ สมเด็จพระบรมโลกนาถศาสดาจารย์ มีพระพุทธฎีกาตรัสว่า เทฺว สมฺ-
มาสมฺพุทฺธา สมเด็จพระพุทธเจ้า 2 พระองค์จะได้ตรัสพร้อมกันในโลกธาตุนี้หามิได้ ก็สมเด็จ
พระพุทธเจ้าทั้งหลายนั้นจะตรัสพระสัทธรรมเทศนาสิ่งใดเล่า พระองค์เจ้าก็ตรัสพระสัทธรรมเทศ-